„Uczyń mnie człowiekiem…” Mało znana modlitwa Antoine’a de Saint-Exupéry

Antoine de Saint-Exupéry, autor „Małego Księcia”, przeżywał trudny okres, gdy napisał swoją „Modlitwę małych kroków”. Choć rzadko się o niej mówi, warto zagłębić się w jej przesłanie i odnaleźć w niej siłę na każdy dzień.

Moc codziennych małych kroków

Saint-Exupéry nie prosi o cuda czy nagłe przełomy, lecz o siłę każdego dnia. Uczy nas, że prawdziwy rozwój to nie spektakularne skoki, lecz sumiennie stawiane małe kroki. Dzięki nim dostrzegamy w codzienności prawdziwe skarby — zachwyt nad drobnymi odkryciami, radość płynącą z prostych doświadczeń.

Sztuka panowania nad czasem

Modlitwa wzywa o dar rozeznania, co jest naprawdę ważne. W świecie pełnym rozpraszaczy Saint-Exupéry pragnie, abyśmy nauczyli się odróżniać priorytety od pobocznych spraw. Prosi o umiar i wstrzemięźliwość, byśmy umieli planować dzień tak, aby znalazł się w nim czas nie tylko na obowiązki, ale też na obcowanie ze sztuką i pięknem.

Tu i teraz — prawdziwa przestrzeń życia

Autor ostrzega przed pułapką uciekania w marzenia – ani o przeszłość, ani o przyszłość. „Bądź tutaj i teraz” – to wezwanie do pełnej obecności w chwili, uznania jej za cenny dar.

Siła w trudach i przyjaźń

Modlitwa przypomina, że porażki i trudności są naturalną częścią życia, dzięki której dojrzewamy. I w momentach zwątpienia potrzebujemy kogoś, kto powie nam prawdę z miłością. Saint-Exupéry przekonuje, że warto wyznawać cierpliwość i prosić o przyjaciół gotowych nas wspierać, gdy tego najbardziej potrzebujemy.

Empatia i kreatywność dla innych

Prosi także o bogactwo wyobraźni, by móc nieść ciepło i zrozumienie tym, którzy są „na dole”. To modlitwa o zdolność dotarcia do potrzebujących, o mądry i współczujący gest – nawet milczący, lecz płynący z serca.

Dar odpowiednich potrzeb

Na koniec Saint-Exupéry błaga o to, co naprawdę niezbędne, niekoniecznie to, czego pragniemy. „Daj mi nie to, czego pragnę, lecz to, co naprawdę potrzebuję” – credo człowieka mądrego, świadomego własnych ograniczeń i prawdziwych wnętrznych pustek.

Ta nieznana modlitwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego to zaproszenie do uważnego, pełnego pokory życia — życia, w którym nawet najmniejsze kroki prowadzą ku prawdziwej wielkości.