Mój syn postanowił wziąć ślub i zamieszkać w mieszkaniu, które wynajmuję – czy on nie rozumie, że zostawi mnie bez środków?

Miniony tydzień przyniósł mi wiadomość, która uderzyła mnie niczym piorun – mój syn, Kamil, 27-letni młodzieniec, przyszedł do domu wieczorem i oznajmił, że złożył wniosek o rejestrację ślubu w Urzędzie Stanu Cywilnego razem ze swoją dziewczyną, Amelią.

Dla mnie ta wiadomość była jak grom z jasnego nieba! Kamil, który wcześniej spotykał się z różnymi dziewczynami, nigdy nie wspominał o Amelii. Dziewczyna, młodsza od niego, przyjechała na studia z prowincji i mieszka w akademiku. Ponieważ nie ma dokąd wrócić – jej rodzina zmaga się z własnymi problemami – bardzo szybko związała się z moim synem, marząc o małżeństwie jak najszybciej.

Warunki, które wszystko zmieniają

Nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby młodzi po prostu pobrali się i rozpoczęli wspólne życie, ale Kamil postawił warunek – mam wyeksmitować najemców z mieszkania, które wynajmuję, aby mógł tam zamieszkać wraz z Amelią. To mieszkanie jest dla mnie jedynym źródłem dochodu – czynsz z niego pozwala mi opłacić cały miesiąc utrzymanie. Mam 54 lata i, choć jeszcze nie pobieram emerytury, moja sytuacja finansowa opiera się wyłącznie na tych pieniądzach. Kamil nie przejmuje się tym wcale – mówi, że powinnam pójść do pracy, bo jeszcze nie jestem „stara”, a fakt, iż pracodawcy nie chętnie zatrudniają osoby w moim wieku, to już nie jego problem.

Moja droga do niezależności

Nie było mi łatwo. Samotnie wychowywałam Kamila od kiedy miał siedem lat, po rozwodzie z jego ojcem, który – mimo że kiedyś odnosił sukcesy zawodowe – codziennie spędzał czas w kawiarniach z przyjaciółmi, ignorując rodzinne obowiązki. Gdy tylko moja cierpliwość się wyczerpała, spakowałam rzeczy, rozwiodłam się i przeprowadziłam z Kamilem do mieszkania, które odziedziczyłam po rodzicach. Następnie podjęłam pracę, choć ostatecznie musiałam ją porzucić, by poświęcić się wychowaniu syna, zapisując go na zajęcia sportowe i dodatkowe kółka zainteresowań. Po śmierci mojej matki zostałam sama z Kamilem, opierając się wyłącznie na dochodach z wynajmowanego mieszkania.

Nowy etap, nowe wyzwania

Nigdy nie przypuszczałam, że Kamil zapragnie wyprowadzić się i mieszkać oddzielnie. Nasze mieszkanie składa się z dwóch pokoi – ja zajmuję mniejszy, a według mojego planu przyszła synowa mogłaby zamieszkać w większym salonie. Tymczasem Amelia nalega, aby rozpocząć nowe życie we własnym mieszkaniu, a Kamil, całkowicie zauroczony nią, chce spełnić jej warunki. Dla mnie oznacza to konieczność wyeksmitowania dotychczasowych najemców z mieszkania, które przez lata dawało mi stabilny dochód. Bez tych pieniędzy nie będę miała środków do życia, a sytuacja finansowa stanie się krytyczna. Co gorsza, muszę zmierzyć się z faktem, że przez całe życie poświęciłam się wychowaniu Kamila, nie budując sobie własnej kariery – liczyłam, że kiedy przyjdzie czas, ktoś przynajmniej poda mi pomocną dłoń. Teraz zamiast wsparcia słyszę tylko:

— Mamo, poszukaj pracy – masz przecież jeszcze energię!

Bolesna refleksja

Cała ta sytuacja sprawia, że czuję się osamotniona i zdradzona. Z jednej strony rozumiem, że młody człowiek pragnie niezależności i chce budować swoje życie z osobą, którą kocha. Z drugiej – nie mogę pogodzić się z faktem, że mam stracić jedyne źródło utrzymania, które pozwalało nam przetrwać wszystkie trudne momenty. Byłam przekonana, że w starszym wieku znajdę spokój i wsparcie, a teraz muszę stawić czoła brutalnej rzeczywistości – samotności i braku finansowego zabezpieczenia.

Czy Kamil zdaje sobie sprawę, że jego decyzja oznacza dla mnie konieczność pracy do ostatniego tchu, aby móc się utrzymać? Czy naprawdę rozumie, że przez lata poświęciłam całe życie wychowaniu go, a teraz to ja zostanę pozbawiona tego, co dawało mi stabilność i bezpieczeństwo?

Podsumowanie

Ta historia jest bolesnym przypomnieniem, że czasami młodzi ludzie, nawet będąc zakochanymi, nie widzą konsekwencji swoich decyzji dla rodziców, którzy przez całe życie walczyli o ich dobro. Teraz muszę stawić czoła nowej rzeczywistości – wyeksmitować najemców, stracić stały dochód i szukać pracy, której znalezienie dla osoby w moim wieku stanowi ogromne wyzwanie.

Czy naprawdę mogę zaakceptować taki los? Czy Kamil kiedykolwiek zrozumie, że miłość to nie tylko spełnianie własnych marzeń, ale również odpowiedzialność za tych, którzy nas kochają? Na razie nie mam odpowiedzi, ale wiem jedno – będę walczyć o swoje prawa i o przyszłość, którą tak ciężko budowałam przez lata.