Przyjaciele ostrzegali Dianę, że nie powinna wychodzić za Michała za mąż, ponieważ jest znacznie młodszy od niej

– Diano, pomyśl porządnie! To jednak przyzwoita różnica wieku: masz trzydzieści siedem lat, a on dwadzieścia pięć. Co będzie za pięć, dziesięć lat?

– Och, Kasiu! Jestem tak szczęśliwa! Zakochałam się, jakbym miała piętnaście lat, nigdy wcześniej nic takiego mi się nie przytrafiło. Przecież wiesz, że wyszłam za mąż w wieku dziewiętnastu lat? Wtedy wydawało mi się, że kochałam Arkadiusza, ale te uczucia nie mają porównania z tym, co teraz czuję.

– O ile mi wiadomo, twój związek z Arkadiuszem był krótkotrwały?

– Tak, nawet nie przeżyliśmy razem roku, się rozeszliśmy. Byliśmy młodzi, naiwni i uparci, nikt nie chciał ustąpić drugiej osobie.

A Michał… On taki, Kasiu, on taki! Ale niech się dzieje, co ma się dziać. Nie chcę myśleć o tym, co będzie za pięć lat. Żyjemy tylko raz. Jestem teraz szczęśliwa i nie ma znaczenia, jak długo to szczęście potrwa.

– Bardzo się cieszę za ciebie, moja przyjaciółko, niech twoje szczęście z Michałem trwa wiecznie.

– Dziękuję, Kasiu, nie wątpiłam, że mnie poprzesz. A co do reszty… Niech mówią, co chcą, wielu z nich po prostu zazdrości!

Diana pracowała jako zastępca głównego księgowego. Wkrótce główny księgowy, który przekroczył wiek emerytalny sześć lat temu, miał zamiar opuścić swoje stanowisko. Wiek był poważny, a odpowiedzialność ogromna. Diana miała wszystkie szanse na objęcie tego stanowiska.

Diana, delikatna blondynka o niewielkim wzroście, nikt nie oceniłby jej na trzydzieści. Diana dbała o siebie: odwiedzała salon piękności, regularnie chodziła na siłownię. W młodości miała duże ambicje w narciarstwie, ale kontuzja przekreśliła jej karierę sportową. Jednak sportową sylwetkę udało się jej utrzymać do dzisiaj.

Michał pojawił się w życiu Diany niespodziewanie. niedawno znalazł pracę jako instruktor w siłowni, gdzie ona trenowała. Diana nawet nie mogła sobie wyobrazić, że przyciągnie uwagę młodego chłopca. Związek rozwijał się szybko: w ciągu półtora miesiąca Michał przeniósł się do mieszkania Diany, a za kolejne dwa zaproponował jej rękę.

Nie zdecydowali się na wielkie wesele, postanowili wydać pieniądze na podróż. Po powrocie z podróży ślubnej Diana poinformowała młodego męża, że niedługo zostaną rodzicami. Michał był naprawdę szczęśliwy, niecierpliwie czekając na narodziny swojego pierwszego dziecka.

Urodziła się córka, którą nazwali Anna – to imię zaproponował Michał, córka bardzo przypominała ojca. Wszystko układało się świetnie, w rodzinie panowała zgoda.

– Kochany – powiedziała Diana mężowi po pół roku. – Czekam na dziecko. Nie planowałam tego, myślisz, że warto?

– Co za pytanie? Oczywiście, że warto. Tak marzę o synu!

– Postaram się spełnić twoje marzenie – uśmiechnęła się przyszła matka.

Wkrótce okazało się, że będą to bliźniaki.

– Dwóch bliźniaków-synków! – cieszył się Michał.

– A jeśli będą dziewczynki?

– Dziew-czyn-ki! – podchwycił Michał żonę i zaczął kręcić się wokół.

– Co ty robisz? I tak już mi się kręci w głowie… – druga ciąża Diany była znacznie trudniejsza niż pierwsza.

Michał zaczął być smutny, kiedy badanie ultrasonograficzne jednoznacznie wykazało, że będą to dziewczynki. Zaczął dłużej przebywać na siłowni. Coś złamało się w relacji małżeńskiej. Diana liczyła, że po narodzinach córek wszystko wróci do normy.

– Michale, wybierzesz imiona dla naszych córek? – pytała szczęśliwa matka przebywając w szpitalu położniczym.

– Nadawaj, jak chcesz – burknął Michał.

– Michale, czy ty nie jesteś zadowolony? Przecież ich jeszcze nie widziałeś, są takie urocze.

– Diano, jestem, oczywiście, zadowolony. Przepraszam, jestem po prostu zmęczony, dzisiaj prowadziłem dodatkowe treningi, indywidualne.

– Kochany, pracujesz zbyt wiele ostatnio. Martwię się o ciebie.

Bliźniaczki były kalką Diany, po ojcu nie odziedziczyły żadnych cech. Michał nie zdecydował się na nadanie córkom imion, mówiąc, że nic mu nie przychodzi do głowy. Diana nazwała je Ewa i Sofią.